Blog
“Yazmak, hem bir sığınak hem de bir meydan okumadır. Bir deneme, bazen kendi içimizde gizli kalmış yanlarımızı bulmamıza yardım eder.”
— Joan Didion
-
Ur
Bugün boğazımda bir ur var, soluk almamı zorlaştıran. Sanki dünya önceden böyle tatsız dönmüyordu. Yaşamak bu kadar yetişkin işi değildi. “Ah, cancağızım!” diyorum kendime, “İçimdeki çocuk gittikçe soluklaşıyor artık.” Silikleşen bir heves var çünkü içimde. Geride bırakamadığım çocuksu her yanım biraz korkuyor bugünden, yarından. Dünü hasretle anıyor, geleceğe ise içime sığmayan bir kaygıyla ilerliyorum. Sahi bazen ben büyümekten utanıyorum. Çünkü büyümek, dünyanın kirini eline yüzüne bulaştırmak demek biraz da. Dönen düzene alışmak, ait hissetmediğim çarklara dişli…
-
Kader Çizgisi
Hani bazen dünya çöker üzerinize, ruhunuz sıkışıverir yaşamın avuçları arasında. Böyle anlarda soluklanmak imkansız hale gelir; nefesiniz ciğerlerinizden yukarı çıkmayı bırakır. Sonra, yüreğinizde bir karıncalanma hissi baş gösterir; uyuşuk bir sancıyla çevrelenir kalbinizin odaları. Bugün de öyle bir gün işte, biraz sancılı biraz korkak bir gün. Bazen oturup düşünürüm, yaşamak mıdır bu kadar zor olan yoksa yaradılışımız mıdır bize hayatı zor gibi anlamlandıran. Bilemem pek tabii. Kim bilir, belki yoldur yorucu olan belki de yolcudur çabuk…
-
Kendine Yazar
İlhamını kaybetmiş bir yazar dikiliyor bugün karşınızda. Kalemi körelmiş artık, iki kelimeyi yan yana getirince sihirli bir dünya açılmıyor. Dünya dönüyor, mevsimler geçiyor ve sayfalara işleniyor yeni hikayeler ancak benim mürekkebim kağıdı ıslatmıyor. Sanki bir el, aklımdan içeri geçirmiş ruhuma parmaklarını, bir türlü berrak zihnimi bulandırmayı bırakmıyor. Bazen neden diye düşünüyorum, neden artık cümlelerim yaban gelen birkaç sade tümleçten ibaret? Eskiden olsa onları alır, yoğurur ve insanların kanını dondururdum. Şimdi ise donan tek şey zaman, bir…
-
Bir Canavar Hiç Kahraman
Doyasıya yaşadığın bir acı, tükenmişliğin eşiğindeyken tekrar anımsatır mı kendisini? Gözlerinden süzülen meseleler, pencerene yansıyan yoldan geçen arabaların peşine takılıp sürükler mi seni peşinden? Sanıyorum her yara izi gülümser bazen, başını çıkarıp bulunduğu yerden. Bu gece aklımın içinde dolanıyor, bugünüme kuyruk gibi takılıp ayağıma dolanan es verişler. Ah, tanrım! Eğer varsan ve oradaysan söyle bana, geri dönüşü olur mu sağ çıkılmamış günlerden? Zamanında bir kahraman vardı işte, bir yara izine dönüşmeden birkaç asır önce gözlerimdeki ışıltıyı…
-
Düğüm
Kaygı dolu bir iplikle bağlıyım sana. Sımsıkı düğüm olmuşum iplikle ve sana çekiliyorum gün geçtikçe ama nasıl bağırıyor içimdeki hezeyanlar gideceksin diye. Biliyorum, ya da umuyorum, bu sefer kolay olmayacak bir terk ediş. Bu sefer acabalara yer yok çünkü, net duyguların neferleriyiz biz: ya severiz ya sevmeyiz. Ya gideriz ya da gitmiş gibi yaparız. Benden yana eğme yüzünü, ah içim nasıl burkuluyor! Senin dudaklarının yerçekimine mağlubiyeti mahçup eder beni hayata karşı. Senin gözlerinin kısılması lazım, parlaması……
-
Pelerinsiz Kahramanlar
Annesinin gözlerinin içine baktı derin derin. Gördüğü yüz, onu doğuranınkiyle aynı değildi sanki; kırışmış, biraz yol yol olmuştu sureti. Sanki hayat geçtiği her yol için iz bırakmıştı yüzünde. Bedeni küçülmüş, sözleri daha büyük gelmeye başlamıştı annesinin. Kahramanlıktan emekliye ayrılmış gibi, sıradan görünmeye başlamıştı kendisine. Bugünlerde ağlayan, gülen, acıkan, susayan bir insandan fazlası değildi annesi. Bu durum onu sarsmıştı ilk başta. İnsan, kahramanlarının kollarına doğar, onların engin bilgisiyle yetişirdi. Bir insanın yapı taşıydı ailesi; bundandır ki annesinin…
Dene(me) ve Yanılma
Hayat, deneme yanılmalarla dolu koca bir romandır; bu satırlar da bizim deneme yanılmalarımız…
