“Etimi kemiğimden ayıran bir sızı var içimde. Kime gitsem kapıda kalıyormuşum gibi bir kimsesizlik hali… Üstelik kapının önünde de dikiliyorum bir süre…” “Kestik!” dedi bütün gevşekliği ile. “Bu sahne çok bayatladı artık. Yeni…

Zamanında yazdığım “Sevda” üçlemesine ithafen… Oturup kalmıştı kayaların arasında. Önünde içi köpüren deniz, yanında yoldaşı Toprak… Yarısına kadar doldurduğu rakıyı dikti kafasına.“Aklıma ne geldi bak! Biliyorsun ben öyle yazmayı, karalamayı severim. Geçen yıllarda…

… “Seni seviyorum.”   Tam gözlerimin içine bakarak döktü dudaklarından o kutsal iki kelimeyi. Beni seviyordu. Büyün hayal kırıklığımla baktım ben de gözlerine. Sevgisi, yalandı. Öyle olmalıydı, değil mi? Yalan söylüyor oluşuna içerlenerek…

Bir sigara yaktı önce, izmarite dönüşmesine iki nefes kalmış sigarasını dudaklarına yerleştirdi ve kafasını gökyüzüne çevirdi. Siyaha bulanmış sonsuz tuvalin arasında sönmüş bir yıldızı fark etti. Diğer yıldızların aksine öyle sönük, karanlıktan dahi…