Bir Canavar Hiç Kahraman

Doyasıya yaşadığın bir acı, tükenmişliğin eşiğindeyken tekrar anımsatır mı kendisini? Gözlerinden süzülen meseleler, pencerene yansıyan yoldan geçen arabaların peşine takılıp sürükler mi seni peşinden? Sanıyorum her yara izi gülümser bazen, başını çıkarıp bulunduğu yerden. Bu gece aklımın içinde dolanıyor, bugünüme kuyruk gibi takılıp ayağıma dolanan es verişler. Ah, tanrım! Eğer varsan ve oradaysan söyle bana, geri dönüşü olur mu sağ çıkılmamış günlerden?

Zamanında bir kahraman vardı işte, bir yara izine dönüşmeden birkaç asır önce gözlerimdeki ışıltıyı parlatır; ilham akardı dudaklarından. Parmakları sihirli gibiydi adeta, dokunduğu her şeyi güzelleştirir, elinden her iş gelirdi. Bir gün ihanet etti kahraman oluşuna, her şey zıddıyla vardır bu dünyada, kendisine eşdeğer bir canavara dönüştü o zaman.

Sonra zaman geçti. Pençelerinin isabet ettiği yerlerden kanadım zaman zaman. Çok içerlemedim desem yalan olur, içim parçalandı istem dışı vurduğu her darbeden ama sonra, zaman geçti işte. Yara izleri kaldı geriye arada bir bana gülümseyen. Önce alışmayı öğrendim onlara, sonra, arsız gülümsemelerini görmezden gelmeyi…

Bu gece manidar bir sızı dolanıyor damarlarımda, içimi gıdıklayan. Devrik cümlelerimin arasına sızıyor en derin kederim. Yalnız, bakışların değip geçtiği, kimilerinin gülüp deştiği cümlelerin başrolü olmak; bir kahramanın canavara dönüşmesinden daha çok can yakıyor bazen.

Hem saygı duyulmayı bırakılmış bir kahramanın artık canavarlaşmış suretine katlanmak zor geliyor bazen. Oysa karşımda duran etten kemikten bir insan, ne canavar ne de kahraman. Hem de hatalar yapar insan; benim zihnim değil midir onu canavarlaştıran? Neticede neye çok taparsan onu o kadar kolay men edersin bir hülyadan.

Bir gün herkes soyunur mu yaralarından? Çıkarıp üstümüzü başımızı, çırılçıplak bir mutluluğa varır mı adımlarımız, yoksa her birimiz deneyim denen safsatanın mı kurbanıyız? Arabalar geçmeyi bıraktı yoldan, ben de peşinden sürüklenmedim zaten. Gülümseyen yara izlerine inat izsiz buldum yolumu yine. Ah, tanrım! Varsan bile fark etmez artık çünkü geri dönüşü yok bazı günlerden…